Ruhuna, yüreğine, kalemine sağlık Fulda... sarstın beni yine... hepimizin yarasıdır onlar, ötekileştirilendir onlar, oysa sadece insan yavrusudur onlar. Kendi çocuklarımızdan farkı nedir onları kullanılmaya açık kılan? Savunmasız olmaları mı, onları koruyan birilerinin olmayışı mı? Vicdanlarımızdır onlar, mümkünse görmek istemediğimiz, duymak istemediğimiz, kabul etmek istemediğimiz vicdansızlığımızdır onlar... Milyoner filminde de benzeri sahneler vardı. Yaşamı tüm acımasızlığıyla göğüslemeye çalışanlar onlar, üstelik biz full korumalı, konforlu, sıcacık evlerimizde, binbir çeşit giysi ve yiyecek arasında kendi çocuklarımızı yetiştirmeye çalışırken...

Dünyanin bir cok yerinde  31 Ocak- Sokak Cocuklarinin Günü- olarak anilmaktadir. Sokak cocuklari normal evleri olmayan, sokaga atilan, ya da yedigi dayaklara dayanamiyarak evi terkeden, savaslar sonucu  sokakta kalan, büyük ailelerin cözülmesi ve ekonomik nedenlerle sokaga terkedilen cocuklarimizdir. Kimsenin sahiplenmedigi, gecimlerini kendilerinin sagladigi bu cocuklarimiz geceleri köprü altlarinda, otobüs duraklarinda, yol kenarlarinda uyurlar. Sokak cocuklari doymak icin dilenen, hirsizlik yapan, kendini satan, satilan, aclik ve bedenlerindeki acilarini, ruhlarindaki korkunc yalnizligi unutmak icin Tiner bagimlisi haline gelen, uyusturucu sattirilan , dilendirilen, sakat birakilan cocuklarimizdir. Bunlar toplum disina itilen, yasama tutunmaya calisan, asagilanan, kovalanan hatta vahsice öldürülen cocuklarimizdir.2010 yilinda dünyada  100 milyon sokak cocugunun olmasi ve bu sayininda hizla artmasi  utanc vericidir.

Sokak cocuklariyla ilgili degisik ülkelerde kisa, uzun metrajli degisik dillerde cekilmis filmler arasindan -Sokak Cocuklari Günü -icin   1.Mayis 2009 da aramizdan ayrilan Marc Rocco nun yönetmenligini yaptigi bu filmi sectim.1992 yilinda cekilmis olan bu filmde Marc Rocco Los Angeles de  toplumun disinda yasayan sokak cocuklarinin yasamak , hayatta kalabilmek icin gösterdikleri cabayi, onlarin günlük yasantilarini gösteriyor. Ülkemizde de özelliklede büyük sehirlerde sayilari oldukca yüksek olan sokak cocuklarimizi düsünerek bu filmi izlemenizi öneririm. Degerli gazeteci, yazar ve senarist Rifat Ilgaz in Ne kus ne Böcek adli siiri:

Kuşsunuz diyorlar, çocuklarım, //Bir kuşsunuz diyorlar size //

Sığınacak kol arayan //Konacak dal arayan//Bir yavru kuş, türkülerde.//

Telgrafın tellerine konarsınız //Ezgilere uymak için//Avcılar vurur sizi.//

Yeşil başlı ördek olur//Kalırsınız çöllerde//Böyle bir kuş işte!..//

*

Kuş değil ya çocuklarım,//Böcek bile olamazsınız!//Bunca yük, bunca borç//

Omuzlarınıza vurulmuşken //Hem de doğar doğmaz  //Kanatlanamazsınız!//

Uç uç böceğim deseler de //Annenizin alacağı pabuçları//

Peşin peşin giydirseler de//Uçamazsınız, çocuklarım,//Bu gidişle!//