Romanya, komünizmin son yılları, kürtajın yasak. Otilia ve Gabita, yurtta kalan, öğrenci iki arkadaştır. Gabita’nın hamile kaldığını öğrenmesiyle olaylar gelişir.

Filmin ilk sahnesi, Otilia ve Gabita’nın odalarında başlar. Gabita, iki günlüğüne bir yere gitme hazırlığı içerisindedir. İzleyici ilk olarak bunu anlamaz. Yönetmen, olayı Otilia üzerinden anlatır. Biz her yere Otilia’yla gideriz; kalabalıkta, sohbet edilen bir ortamda hep Otilia’ya bakarız. Biz, film boyunca Otilia’nın gölgesiyizdir. Otilia’yla birlikte hareket ettikçe olayın ne olduğunu anlarız.

Otilia, Gabita’dan para alıp yurttan çıkar. Sevgilisiyle (Adi) buluşup ondan da biraz para alır ve akşam annesinin doğum gününe geleceğine dair söz verip ayrılır. Otele gider bir oda tutar. Kürtajı yapacak olan adamla (Bebe) buluşur, otele giderler. Gabita, otel odasında onları bekler. Bebe işlemin nasıl gerçekleşeceğini anlatır. Gabita’yla Bebe arasında Gabita’nın kaç aylık hamile olduğu üzerine tartışma başlar. Dört aylık olabileceği anlaşılınca Bebe 3000 Lev’e bu işin yapılamayacağını söyleyerek sorun çıkarır. Sonunda 3000 Lev ve iki arkadaşla beraber olma karşılığında kürtajı yapmaya razı olur. Otilia, Bebe gittikten sonra Adi’nin evine gider. Adi’nin ailesi ve konuklarıyla beraber yemek yerler. Yalnız kalmak için Adi’nin odasına geçerler ve Otilia ilişkilerini sorgulamaya başlar. Otilia oteli arar cevap vermeyince evden çıkıp otele gider. Otele vardığında Gabita ceninden kurtulmuştur. Otilia, cenini havluya sarıp dışarı çıkar ve Bebe’nin dediği gibi bir apartmanın en üst katından çöp boşluğuna bırakır. Otele döner. Gabita, restoranda onu bekler. Otilia, onun karşısına oturur ve bu konudan bir daha asla bahsetmemelerini ister.

Kamera, filmin içinde üçüncü kişi gibi kullanılmış. Otilia’yı takip eden bir kişi. Filmi izlerken, Otilia’yla özdeşleşiyoruz. Otilia’nın, Gabita’ya yurt odasında hazırlanması için yardım etmesi, Gabita’nın rezervasyon yaptırdığı otele gidip rezervasyonun geçerli olmadığını öğrenip başka bir otel ayarlaması, hiç tanımadığı Bebe’yi alıp otele getirmesi, Bebe’yi kürtaja razı etmek için kendi bedenini sunması, Adi’yle ilişkisini sorgulaması… Bütün bunları izlerken biz de Otilia’yla beraber yürüyoruz, koşuyoruz, terliyoruz ve Adi’nin Otilia’ya ya sarılmak istediğinde Otilia’nın dediği gibi “Çok terliyim” demek istiyoruz.

Filmin gerilimini, Bebe’nin teklifindeki düzenbazlığı ve Gabita’nın onca hatasına rağmen Otilia’nın, kürtajdan sonra, Gabita’ya sakin davranışını diken üstünde izliyoruz. Otilia’yla özdeşliğimiz filmin sonlarına doğru azalıyor belki de. Neden bu kadar sabırlı olmak? “Benim de başıma gelebilir” düşüncesi mi acaba? Komünizm son yıllarında Romanya’nın durumunu göz önünde tutup “Benim de başıma gelirse ne yaparım” mı? Otilia, Adi’yle ilişkisini sorgularken belki de sesli olarak kendini sorguluyor ve erkek egemen dünyaya atıfta bulunarak Adi’nin korunmadığını söylüyor. Bebe ve benzerleri de kürtajın yasak olduğu bu dönemde bu kadınlardan yararlanıyor. Tüm bunları izlerken 113 dakika, bize, Gabita için 4 ay 3 hafta 2 gün’ün sıkıntısından daha çok etki ediyor. Filmin son sahnesinde, Gabita ve Otilia restoranda otururken Gabita’nın önüne gelen yemek ve garsonun saydığı “düğün menüsü” aslında Gabita’nın birkaç saat önceki cenininin parçaları mı?