Film sanki bir belgesel miş gibi başlıyor. Yazılardan, filmin gerçek bir adamın hikayesinden yola çıkılarak yapıldığını anlıyoruz.

Ve 1932 yılında İrlanda'da buluyoruz kendimizi, at arabasında, köy yolunda ilerleyen iki adamın diyaloğu bizi filme yavaş yavaş kabul ediyor. Jimmy Gralton, 10 yıllık New-York arasından sonra, yaşlı annesine ve doğduğa eve geri dönüyor.

Ken Loach 78 yaşında bir usta, ve yaptığı son filmle bir kez daha hayran bıraktırıyor bizi. "Özgürlük Dansı" adıyla oynayan filmi hem masalsı anlatımı, hem gerçekçilik düzeyi, hem de başarılı oyunculukla büyük bir zevkle izlenecek film. Masalsı anlatım, filmdeki karakterlerin pozisyonlarından kaynaklanıyor. Film boyunca iyi karakterin kötülüğü, kötü karakterin iyiliği söz konusu değil. Aynı masallardaki cadı ve Pamuk prenses gibi.

Filmin gerçekçilik düzeyi, Jimmy Gralton karakterinin, itibarının nasıl yok edildiğini gördüğümüzde hissediyoruz. Her sahne,  bu itibarın nasıl yavaş yavaş düşürüldüğünü gösteriyor bize. Çatışmayı sağlayan unsurların, pozisyonları da gerçekçilik duygumuzu güçlendiriyor.

Annenin, çocoğunu koruma içgüdüsü ve imkansız aşkın gerçekliği hem oyuncuları hem de usta yönetmenin sorunları bize yaptığı tercihlerle anlatımı sayesinde tam kıvamında, işte bu güzel bir film dedirterek seyrettiriyor.

Sinemanın en büyük güzelliklerinden birisi, izleyene yepyeni dünyalar sunması, biz ne İrlandayı biliriz, ne katolik kilisesinin toplum üstündeki baskılarını biliriz, ne de 1932 yılında yaşadık, fakat film bize tüm bilmediklerimizi yaşatarak adeta filmin oyuncularından birisi haline getiriyor. Ken Loach da aynı film içindeki Jimmy gibi bize sınıf çatışmasını, çizgisinden taviz vermeden, sakin, açık ve anlaşılır bir dille anlatıyor. 1932 yılında küçük bir yerleşim bölgesine İrlanda ya gitmeye zamanınız varsa bu tecrübeyi yaşamalısınız.

Filmin Konusu:

"Mart, 1932, Leitrim bölgesi. Jimmy Gralton 10 yıl boyunca ABD'de çalıştıktan sonra annesine bakmak üzere memleketi İrlanda'ya geri döner. İrlanda iç savaştan çıkmış ve yeni hükümet çiftçilere, işçilere ve genç insanlara umut olmuştur. Jimmy, insanların tekrar eski günlerdeki gibi özgürce dans etmeleri, müzik, sanat ve edebiyatla iç içe yaşamaları için geçmişte olduğu gibi halk salonunu tekrar kurmaya karar verir. Ancak Katolik Kilisesi ve "ileri gelenler" Jimmy'nin salonu tekrar açmasını istemezler. Çünkü bu onların egemenliklerini sürdürmeleri için bir tehdittir.."