-Merhaba Mülayim Abiiii

-Merhaba canım. Ulan bu herifi de hiç sevmem.

Filmin ilk repliklerinden biri budur. Mülayim Abimiz selamı çakar ama sonrasında, gerçek hissiyatını, yüksekten duyarız. O zamanların "ofis çalışanı" olan Mülayim, birçoğumuzun her gün belki defalarca maruz kaldığı ya da bizzat uyguladığı sahte bir selamı çakar, yoluna devam eder. Film ve karakter üzerinden 40 yıla yakın bir zaman geçmesine rağmen içselleştirmemiz ise hiç zor olmaz. İstemediğimiz işlerde, istemediğimiz insanlarla çalışır ve geleneksel kalıplar yüzünden herkese gülücükler dağıtırız. Nefret ettiğimiz insanlara selam verir, selamını alır ve yolumuza devam etmek zorunda kalırız. Üstelik bu durum, günümüzde daha da yüksek seviyede ve daha da çirkin tonlarda cereyan etmekte. Mülayim Abimiz eğer bugün var olsaydı herhalde lakabının gereğini yerine getirirdi ve Fight Club finali gibi bir final bizleri bekliyor olurdu.

Sinemanın en üretken ve elindekilere rağmen yenilikçi olmayı başaran yönetmenlerinden Natuk Baytan ve Kemal Sunal işbirliği olan bu film, insanının değişken ruh halini, hayata karşı verdiği mücadelesini ve korkularından arınan, kaybedecek bir şeyi olmayan insanın daha özgür olduğunu anlatır. Bunları yaparken de sistemi hunharca eleştirir. Bunu, Fight Club'dan yirmi sene evvel yapar. Yoksa Chuck Palahniuk sıkı bir Korkusuz Korkak hayranı mı? Orası tabii latife ama gerçekten günümüze bile cuk oturan bir eleştiriyle, film, sistemin adeta bir röntgenini çeker ve bu güne ışık tutar.

Natuk Baytan ve film hakkında daha yazacağımız çok şey var ama karaktere odaklanalım ve bu sebeple biz Mülayim Sert'e dönelim. Malumunuz Mülayim kendi küçük ve sorunlarla dolu hayatında mutlu mesut yaşayıp gidiyor. Kirasını ödeyemiyor, iş arkadaşları ve patronu tarafından eziliyor ve hatta mahalledeki dilenciler bile kendisini kullanıyor ama o yine de mutlu. Kendince dalga geçiyor, "sorunlarla başa çıkma yöntemi" olarak sürekli iğneliyor. Kahvedeki insanlara hikâyeler uyduruyor, kendisine sorulan sorulara en absürt cevapları veriyor. Ta ki öleceğini öğrenene kadar...

Mülayim'in artık kaybedecek bir şeyi yok. Bombayı eliyle imha ediyor ki adı Bombacı Mülayim'e çıkıyor. Patronuna karşı geliyor. Mafya bozuntularına sert çıkıyor ve kime ne isterse söylemeye başlıyor. Kendi küçük, mutlu ama sahte dünyasından kurtuluyor. Artık korkmasına gerek yok, ezilmesine gerek yok, ekonomik şartlar ise tamamen hükümsüz. Başa dönecek olursak kaybedecek bir şeyi kalmıyor ve o da gerçek kimliğini buluyor. Hepimiz için bu geçerli. Özgür olabilsek, istediğimizi yapabilecek konumda olabilsek kim bilir neleri dışa vuracağız? İşte Mülayim hepimizin olmak zorunda olduğu kişi olarak başladığı serüvenini olmak istediği kişi olarak sonlandırıyor. Yinelersek, Mülayim Sert, Tyler Durden, Tyler Durden ise Mülayim Ters. Tıpkı oradaki gibi, olmak istediğimiz kişi, başkası üzerinden sandığımız kişi olabiliyor...

Burada Kemal Sunal'ın ve ona biçilen rolün bir halk kahramanlığı oluşundan, isyanın sesine dönüşümünden ve kötülerle her zaman bir mücadele olmasından bahsedebiliriz. Halk, Kemal Sunal karakterlerini kendi yerine koyuyor ve desteğini esirgemiyor. Dünya gitgide daha çok yozlaştıkça da bu karakterler daha kıymetli oluyor ve ölümsüzlüğünü tekrar tekrar kanıtlıyor. 

Unutulmaz repliklere imza atan, bizi bize anlatan, sisteminden mafyasına her şeyi layığıyla eleştiren Korkusuz Korkak ve Mülayim Sert'in de ( Kemal Sunal'ın her karakteri gibi ) yıllar geçtikçe değeri daha da çok anlaşılacak ve maalesef olumsuz hayat şartları noktasında daha derinlikli bir hale gelecek...

Mülayim Abi, o değil de anlatsana, nasıl yedin Mehtap Ablamızı?

( Bu yazı, daha önce "Pera Sinema" adlı sinema sitesinin Karakter Mutfağı köşesinde yayımlanmıştır )