Türk sinemasının en başarılı karakter oyuncularından biri olan Bilal İnci, 29 Ekim 1936 tarihinde Adana'nın Kozan ilçesinde dünyaya geldi.

“Hiç (aslı ‘dil’) seni sevmeyeni sevmede lezzet mi olur//Olsa da öyle muhabbet hakikat mi olur.” Kadir Usta, sevmediği Oya ile evliliğe zorlanan Yavuz’a, Civan Ağa’nın nihavent şarkısı ile yardımcı olmaya çalışıyor. Daha önce de “Beni dinlersen kalbinin sesine kulak ver oğlum… İnsanı insan yapan aşktır, aşk” demişti.

“Tabii kazanacağım. Babamın hayrına mı yapıyorum bu işi. Sen alacağın paraya bak. Fazlasına karışma. Beğenmediğin malzemelerle ben ne mahalleler kurdum. Hepsi de ekmek peynir gibi kapışıldı ne haber.” Müteahhit Fuat Bey, beton ve demir konusunda hile hurdaya izin vermeyen inşaat mühendis Sedat’a böyle saldırıyor. Malın mülkün sahibi o, kim ne karışırmış malzemenin eksik bozuk olduğuna! Ustabaşı Sadık’a da “Mal benim değil mi, istediğimi yaparım. Burada benim borum öter. Kimse bana (Rıza Tüzün’ün seslendirmesinde ‘bağa’) karşı gelemez.” demişti. Hele o mühendis yok mu, O’nun gibi yüzlercesini karşısında sulta durdururmuş.

Mart 1948 tarihinde İzmir'de dünyaya geldi. Genç yaşta bir evlilik yapan oyuncu bu evliliği daha fazla sürdüremedi ve boşandı. Sonraki yıllarda ailesiyle birlikte İzmir'den İstanbul'a taşındı. Sinemaya giriş yapmadan önce 1965 yılında katıldığı bir güzellik yarışması olan "Plaj Güzeli" yarışmasında 1.ci seçildi. Bu yarışmada o dönem Seyyal Taner’de 3.cü seçilmiştir. Bir yıl sonra 1966 yılında katıldığı Türkiye Güzellik yarışmasında ikinci seçilmesine sinirlenip, ikincilik kurdelesini jüriye atınca ünlendi.

Ev soymaya gelen Tilki Cemil’e yapılan şaşırtıcı ‘iş teklifi’. Ekrem; “Bir çocuk vereceğim sana. Alıp gideceksin uzaklara. Yetiştireceksin. Utanılacak bir insan yapacaksın. Çamurdan beter, korkunç, iğrenç bir insan yaratacaksın o çocuktan. Hamuru benden, mayası senden. Razı mısın? 5 bin lira vereceğim. Tercih et şimdi. Ya çocuk ya da kelepçe.” Yıllar sonra ise pişmanlığını “Sevgim, manasız kinim, mezar oldu bana” sözleriyle ifade edecektir. Nevin’e olan duyguları, ‘aşk ve nefret’; Davranışları, ‘iyi ve kötü’ arasında savruluyor. 60’ların (bizde 70’lerin) sevilen televizyon dizisi ‘Kaçak’taki (The Fugitive) ‘Detour on a Road Going Nowhere’in (1963) kapanış cümlesini çağrıştırdı. “İyiyle kötü, aşkla nefret arasındaki fark çoğunlukla anlaşılmaz.”

Murat; “Şaşırma artık sevin. Hayatımı sana borçluyum. ‘Kalçandaki ben’ uğurlu geldi.” Garson Osman ve Garson Nuri’nin bıçaklı saldırısından kurtulmuş. ‘Erkeklerin gece ilacı’ Nilay’a müjde(!) verişi bu sözlerle. Olayın planlayıcısı Turgut ise ‘kalçadaki ben’e takılmış! “Nerden biliyorsun? Kim söyledi? Gördün mü yoksa?” deyip duruyor. Oysa kahramanımız daha da ileri gidip, ‘görenlere uğur getiren ben’i“Ya öpenlere ne getirir” diyerek öpmüştü bile. Başkasına ‘uğur getiren ben’,Nilay’a uğurlu gelmiyor.

28 Kasım 1948 yılında İstanbul'da dünyaya gelen gerçek adıyla (Emine Özatmaca) Mine Mutlu bir güzellik yarışmasından 1.ci seçilerek Türkiye Güzeli oldu. Henüz 19 yaşındayken sinemaya adım attı.

“Çiçekle, çimenle uğraşması da güzelmiş. Hele insan kendi isteyince. Hangi iş olursa olsun zoruma gitmiyor artık.” Köşk bahçesinde çalışırken söylüyor bunları. Oysa birbirlerine sevdalanmadan önce, ‘odun kömür getirmesini’ isteyen genç kıza “Garsonlara söyleyin. Cam silmeyi, ortalık temizlemeyi de yapmayacağım bir daha” demişti. Cam silmek ve ortalık temizlemenin dışında boya işlerini bile yapacaktır. Arada sevgi olunca…

Yeşilçam sinemasının Kıbrıs asıllı oyuncularından biri olan, gerçek adıyla (Feriha Cansel) Feri Cansel 7 Temmuz 1944 yılında yavru vatan Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti (KKTC)'nin başkenti Lefkoşa'da dünyaya geldi.

“Seven bir kadın her şeye katlanır.” Ancak buradaki özveri inanılmaz. Ferit’in ayakları tutmuyor ve babası, genç kızın teyzesini öldürmüş! Handan’ın işi gerçekten zor! Özverili bir kişi daha var. ‘Terminator Salvation’daki (2009) Blair Williams-Moon Bloodgood “Ya kaybettiklerin üzerine yoğunlaşırsın, ya da geride kalanlar için savaşırsın” demişti. Kenan bu konuda bir istisna! ‘Rahmetli’ Nalân üzerine yoğunlaşırken, ‘geride kalan’ Handan için savaşıyor!

15 Haziran 1932 yılında İzmir'de dünyaya gelen gerçek adıyla (Hüseyin Avni Baradan) Hüseyin Baradan, Türk Sinemasına bir tesadüf eseri girmiş, yaklaşık 400'den fazla filmde genelde kötü adamı oynayarak sinemada başarılı bir grafik çizmiştir.

“Ne acı değil mi, beni ancak ben öldükten sonra hatırlayacak, tanıyacaksın… Öleceğime üzülmüyorum ama her yıl doğum gününde kim lale gönderecek sana. Vazon boş kalacak.” Pınar böyle çırpınıyor ama üzülmesin! Hakan’ın filmdeki çapkınlığı sürdüyse o vazo hiç boş kalmamıştır! ‘Her yıl doğum gününde beyaz lale gönderen’ kişiyi merak bile etmemişti.

70’lerde Yeşilçamda fiziksel görünüm önemlidir tabiî ki de. Delikanlı yakışıklı , başrol oyuncusu bayan güzel olmalıdır. Film izlemeye gelen sinemaseverler aşık olmalı hayran kalmalıdır başrol oyuncularına.

Selahi İçsel ve balıkçı kulübesi. Gül, sevdiği erkeği getirmiş. Ancak 60’larda söylenebilecek şeyler; “Bak, sana kurtarıcı meleğimi getirdim… Karşındaki, dünyanın en iyi insanı Dede. Zengin ama para, hislerini hiç değiştirmemiş. Fakirler kadar iyi. Onlar gibi anlayışlı, yumuşak.” Şimdilerde ‘orta halli’nin bile ‘adı yok’.

23 Ocak 1929 yılında Elazığ'da dünyaya gelen İhsan Yüce sinema, tiyatro, senaryo, şair, yapımcı ve seslendirme sanatçısı olarak çok yönlü sanatçılarımızın başlarında gelmektedir. İzmir Atatürk Lisesi, ile Ticari İlimler Akademisi'nde okudu. Bir süre özel şirketlerde muhasebecilik yaptı. Altın Yumru ile filmiyle sinemaya geçti.

“Geçer… Biliyorum. Keşke geçmese de her şey bitse! Vücudun çektiği acı nedir ki! Asıl yorulan ruhtur, kalptir.” Dinlenirse, baş ağrısının geçeceğini söyleyen Necip’e (sf. 26 ve 32) veriyor bu yanıtı. Romanda değil ama filmde ‘yorulan ruhu, kalbi’ nedeniyle kısa bir süre Bakırköy Akıl ve Sinir Hastanesi’nde kalacaktır.

“Hayatta her çeşit şey olur. Hüner, olanı olduğu gibi kabul etmektir (sf. 171–172).” Cemile böyle söylemişti ama özellikle Selim Bey’in bunu anlaması filmde 6 yıl sürüyor. ‘Olanı, olduğu gibi kabul eden’ genç kız, Ercüment’ten ayrı kalmıştı bu sürede. Can da babasından! En zoru ise ‘olanı, olduğu gibi kabul etmeyen’ Nevin’in durumu. Kahramanlarımız geç de olsa birbirlerine kavuşurlarken, O, yapayalnız kalacaktır

“Her şeye rağmen Mete’ye minnettarım sevgili Oğuz! O olmasaydı, seni tanıyamayacaktım ben. Ve eğer seni tanımasaydım, birçok güzel şeyi hiç bilemeyecektim hayatta. Kendimi de tanıyamayacaktım tam anlamıyla. Kendimde olan birçok gizli hassadan haberim bile olmayacaktı.” Perran söylüyor (sf. 213-214) bunları. Dediği gibi “Mete olmasa Oğuz’u tanıyamayacak”; “Birçok güzel şeyi bilemeyecek” ve “Kendindeki gizli hassalardan haberi olmayacaktı”. Ancak (filmin ve romanın sonuna bakınca) “Hayatta olacaktı”! Bir şans verilse hangi yolu seçer acaba?

“Beklesinler! Sizin gibi bir kadına, zaten beklenilmeden ulaşılamaz ki (sf. 28).” Konsolosluktakilerin bekledikleri Nadya’ya söylüyor bunları. Ancak ‘beklemek’ dışında çok büyük bir mücadeleye girmesi gerekecektir İrfan’ın. 254 sayfalık roman öyle gizemli ki kahramanlarımızın adlarına da ancak 77. ve 97. sayfalarda ‘ulaşabiliyor’. Yazar, ‘bilinmeze olan tutkusunu’ genç kız aracılığı ile dile getirmiş; “Benim hangi millette mensup olduğumu, nerden gelip nereye gittiğimi, ismimin ne olduğunu öğrenip de ne yapacaksınız.” Meçhul kalmak daha güzelmiş! “Biraz da içimizde bir küçük merak hissi; Bu büyük aşkımız, bu eşsiz serüvenimiz sonsuz bir meçhulle örtülü kalsın. İnsanlar, niteliğini bilmedikleri şeylere karşı, daha büyük bir ilgi duyarlar.” Film çok daha gizemli. Romanda, bu soruların yanıtına ‘bekleyerek’ de olsa ulaşabiliyoruz hiç olmazsa!

“Âşık oldun galiba. Bu izdivacı bize para kazandırmak için yapıyorsun. Senin kalbine bir kadının sahip olmasına asla tahammül edemem.” Kıskançlık içindeki Nevzat Hanım söylüyor bunları. Gelişen olaylarla sadece delikanlının kalbini değil çetesini de kaybedecektir! Hatta yaşamını! Bir başka sahnede “Her değer, ona sarf edilen emekle ölçülür. Tehlikeli olmayan bir şeyin zevki ve heyecanı da olmaz” demişti. Fazla ‘zevk ve heyecan’ın bedeli de fazla! Kendini (ve Pelin’i) en iyi anlatan sözleri yine kendisinden duyarız; “Anlaşılması güç kadın anlaşılması kolay olan kadından daha iyidir.”