‘6 Numaralı Si minör Senfoni, Op. 74 (Pathétique): IV. Finale. Adagio lamentoso-Andante’. (5.20-6.30 arası) (1893) (Pyotr Ilyich Tchaikovsky). “İlle belaya mı bulaşmalı yaşamak için. İlle namussuzluk etmek mi lazım. Peki!” Bir bunalım anında daktilosunu yere atıp kırarken söylüyor bunları Aysel. Cankurtaran simidine sırtını dönmek gibi bir şey.

"Neden ağlıyorsun, ucuz kurtulduğun için sevinmelisin. Fırsat düşkünü bir serseriyle değil ancak kendi seviyende, seni gerçekten seven bir erkekle mesela, mesela benimle evlenmelisin." Selma'dan "Âşık oldum. O'nu seviyorum. Benden ümidini kes" yanıtını alacağını bile bile söylüyor bunları. Aslında filmdeki en büyük aşk Muzaffer'inki galiba.

“Tahammül edilmez bir prensesle mücadele edebilirdim. Fakat tapılmaya layık, munis, sadık bir Nurten’e karşı cesaretim yok. Korkuyorum.” Genç kızdaki ve kendisindeki değişimi böyle anlatıyor.

“Kore’de terfi eden Türk subayları.” Dr. Kemal Süha’nın muayenehanesi. Bir hastanın okuduğu 18 Nisan 1953, Cumartesi günkü Milliyet’in ‘Son Haberler’ sayfasında bunlar yazılı. Şimdikilerde ise ‘tutuklandıkları için terfi edemeyenler’ var. Nerden nereye.

‘Saba Makamında Ney Taksimi’ eşliğinde söyledikleri; “Evet, eminim ki Nalân’ı bir kere, yalnız bir kere kollarımın arasına alsam, O’nun bana ‘seninim’ dediğini duysam mutlaka çıldırırdım.” Bunun nedeni ‘ulaşamamış ve ulaşamayacak’ olması mı acaba? İlhami, ‘bütün bu eşsiz güzelliklere malik olduğu’ halde saadetinden çıldırmamıştı.

“Bu formaliteler de canımı sıkıyor. Banka, senet, temdit, ciranto filan falan. Sen olmasan bu işleri katiyen yürütemem.” Kendisine kadın getiren Ferit’e söylüyor bunları. Bizimkine yalnızca ‘yataktaki’ işler kalmış. İçinde bulunduğu durum Clara Lucas Balfour’un ‘Fare Kapanı’ için söylediklerini anımsattı; ”Girişi kolay, çıkışı zordur.” Birazcık sorumluluk sahibi olsa bunca acı çekilmez, Ferit de dürüst bir insan olurdu belki.

"İsmi Handan olsun. Belli olmaz, belki günün birinde Nalân'ın ağlattığını Handan güldürür." Kızı için 'güzel bir isim bulmasını isteyen' Nalân'a söylüyor bunları. Romanın özünü oluşturan bu konuşmanın filmde hiçbir anlamı yok. Senaryo, Kenan-Handan evliliğine cesaret edememiş.

Bestekâr, şair, yazar, heykeltıraş, ressam, tiyatro ve sinema sanatçısı. Ercan Altazlı, Yeni Sahne’de idarecilik yaptığını (1920) yazıyor. İstanbul, Şehzadebaşı’nda doğmuş. Babası, İkinci Meşrutiyet dönemi bahriye nazırlarından Mehmet Emin Paşa.

“Niçin paşa kızısınız? Niçin basit bir köylü kızı değilsiniz? O zaman her şey ne kadar kolay, saadet bana ne kadar yakın olurdu.” Bunları yazıyor Udi Selim mektubunda. Belki de ‘bu kadar kolay’ olmadığı için ‘böylesine büyüktür’ aşkı. “Aramızdaki uçurumu kapayacak, bizi birleştirecek ilahi bir mucize yok mudur” diyor ardından.

'Saba Makamında Ney Taksimi'. Fatih Camisi. Kahramanımız, annesinin mezarlığa götürülüşünü uzaktan seyretmek zorunda; "Affeyle anacığım. Seni omuzlarımda taşımayı bile çok gördüler. Son vazifemi bile yapamıyorum sana. Oğlundan bir istediğin vardı belki. Söyleyecek bir sözün, belki bir dileğin vardı. Duyamadım, yapamadım." Milyonluk soygunun küçük insanlardaki yansıması böylesine acımasız.

'The Hobbit' filminin tarihsel ve dinsel anlamda ele alınışlarını inceleyen, ve yeni bakış açıları ile değerlendiren farklı bir film kritiği.

Les Miserable müzikaline karakterlerin bakış açıları ile yeni bir yaklaşım. Victor Hugo'nun yeniden 'Victor' oluşununu anlatan masalsı bir film eleştirisi.

Bir grup eski mafya üyesinin 28 yıl sonra tekrardan bir araya gelip geçmişten bir gece yaşadığı komik maceraya hazır mısınız ? İşte karşınızda Stand Up Guys! Yıllarca birlikte çalışmış üç mafya üyesi 28 yıl sonra tekrardan bir araya gelir. Fakat bu birlikteliğin uzun sürmeyeceğini anlamaları çok sürmez.

“Bu işi babandan intikam almak için yaptım.” Genç kıza sahip olduktan sonra söylüyor bunları. Ama “It’s All in the Game” (1911/51) (Charles Gates Dawes / Carl Sigman) şarkısındaki gibi Onların ayrılmayacaklarını hissediyoruz; “Many a tear has to fall//But it’s all in the game//All in the wonderful game//That we know as love.”

“Hayat bir kararda kalmıyor Zülâl.” Ayın parlaklığı gençlik hayalleri gibiymiş. “Bir zaman için parlaktır fakat sonra kaybolur gider. Sonradan tekrar doğar.” Ama ‘doğsa da değişmiş bir dünyaya doğar’mış. Âşıkların konuşmaları “Aynı ırmakta iki kez yıkanılmaz” sözünü hatırlattı. Belki bir tesadüf, çekimlere yakın günlerde ‘Lunik III’ ayın görünmeyen yüzünü resimliyordu (6 Ekim).

Ben bir hikaye gördüm, her tarafı kartondandı... Kartondan bir dünya yaratmış yönetmen ve küçük kartondan protagonistler koymuş içine. Kartondan yapılmış bir Mert (Kadir Doğulu) vardı ve kartondan bir hikayeyi kartondan bir dünyada filme çekmek için kartondan bir mücadele gösteriyordu... Küçük kartondan Mert'in bir de elişi kağıdından bir sevgilisi vardır Yağmur (Müge Boz) adında.

Zombilerin insanları kovaladığı ve sonrasında beyinlerini afiyetle mideye indirdikleri korku filmlerine hepimiz aşinaydık. Hatta son zamanlarda zombiler sadece korku filmlerinin öğesi olmaktan da çıkmış bizleri komedi filmlerinde kahkalara boğan boş bakışlı ağır adımlı karakterler olmuşlardı. Peki bir zombinin aşkının peşinden koşmasına? Yani bir zombinin başrolünde olduğu romantik komediye hazır mıydık ?

‘Fascination’ (1932) (Fermo Dante Marchetti / Maurice de Féraudy / Dick Manning); “Then I touch your hand//And next moment//I kiss you//Fascination turned-to-love.” Pikapta 33’lük plak dönmeye başlamış. “Şimdi çalacak müziği hatırlayacak mısın bakalım” diyor Ahmet.

Son zamanlarda farkettiniz mi bilmiyorum ama bir hayalet dolaşıyor aramızda... Bu, binbeşyüzlü yıllarda yaşamış biri. Fakat kendisine biçilen ömrün içine sığamayacak kadar derin ve ağır ideolojileri olduğu için, en sonunda çareyi hortlamakta bulmuş olan eski bir Osmanlı Vezir-i Azamı bu. Hayat hikayesi son günlerde herkesin dilinde, oysa çok uzun zamandır mezarına uğrayanı bile yoktu. 'Ben İbrahim...' diye başlıyor lafa, bütün Türkiye susuyor!

“Ascenseur Pour L’Échafaud”daki (1958) ‘Generique/Nuit Sur Les Champs’ (Miles Davis). “Keşke her erkek senin gibi bir kadın bulabilse. Dünya ile başa çıkar o zaman… Seni bundan çok daha başka şartlar altında tanımak isterdim. Yusuf’u sevmemiş olmanı isterdim… Bir ihtiyar anacığımdan başka kimsem yok.